Bronzano
doba ljudske istorije u nauci se smešta u vreme od 2000. do 1000.
godine pre nove ere. Ovo ime dobilo je po tome što je za razliku od
ranijih perioda preovladala upotreba metala za proizvodnju oruđa,
oružja i nakita. Na Balkanskom poluostrvu bronzano doba se vezuje i za
indoevropeizaciju domorodačkog stanovništva i stvaranje etničkih grupa
koje će dati starobalkanska plemena: Tračane, Ilire, a severno od Save
i Dunava, Dačane i Gete. Pod indoevropeizacijom se podrazumeva prodor
ljudi iz srednje Azije u Evropu.
Arheološka
nalazišta bronzanog doba (osobito Bubanj kod Niša) pokazuju da su se ti
ljudi bavili intenzivnim stočarstvom. Karakteristični su njihovi sudovi
sa dve drške i siromašnom ornametikom. Tehnika izrade upućuje na stare
tradicije. Nalazište Gloždar kod Paraćina je najvažnije za tzv.
paraćinsku grupu. Poznato je isključivo iz grobalja - nekropola.
Pokojnici su spaljivani, a spaljeni ostaci stavljani su u urne sa nizom
drugih predmeta, najčešće sa nakitom.
Vatinska
grupa (po nalazištu Vatin kod Vršca) bliska je dubovačko-žutobrdskoj
(nalazište Dubovac kod Kovina i Žuto Brdo u selu Vinci kod Golupca)
grupi i ove dve grupe predstavljaju kulturu srednjeg bronzanog doba.
Grnčarija ovog porekla ima nesumnjivu estetsku vrednost, a osobito
sudovi u obliku životinjskih figura.
Votivna kolica iz Dupljaje su značajan kultni predmet. Na kolicima koja vuku barske ptice
prikazana je stojeća ljudska figura. Radi se o muškoj figuri obučenoj u ženske haljine. U nauci se ova kolica povezuju sa
mitom o delfijskom Apolonu, koji boravi šest meseci u zemlji Hiperborejaca, a šest u Delfima.